De taart - eenhoorn

De taart – eenhoorn
Vandaag is de dag dat Michelle zes jaar wordt! Dat kan je zien aan de ballonnen met de cijfers “6” in, die aan een lang touw aan de gordijnen vasthangen. Maar er zijn ook slingers, feesthoedjes, confetti en lekkere taart! Echt heerlijke taart met zoete vulling en chocoladevlokken erover! En helemaal bovenaan staat een beeldje van een witte eenhoorn met een regenboogkleurige hoorn op zijn kop.
Het is de mooiste taart die Michelle al ooit heeft gezien! Ze wil er héél graag van proeven. Maar dat mag nog niet van haar ouders. Ze moet eerst wachten tot het bezoek er is. Dan kunnen ze samen de taart aansnijden en lekker opeten.
Het wachten duurt heel lang en Michelle gaat voor de taart zitten. Ze kijkt naar het witte beslag en de eenhoorn die erop staat. Ze aait hem en praat er zachtjes tegen.
“Wat ben jij een lief eenhoorntje!”, zegt ze tegen hem. “En wat een mooie kleuren heb je op je hoorn.”
Michelle staart naar hem, terwijl haar handen onder haar hoofd leunen.
En dan plots…ziet ze de eenhoorn op de taart bewegen! Hij fladdert met zijn vleugels op en neer, terwijl hij met zijn poten nog steeds in de witte smurrie staat. Michelle schrikt en kijkt hem met open mond aan. En dan knipoogt de eenhoorn naar haar!
“Wat? Mama, kom eens kijken!”, roept Michelle.
“Kom dan, mijn eenhoorn, hij…leeft!”
De mama van Michelle komt glimlachend op haar dochter afgestapt.
“Dat kan toch helemaal niet, Michelle!”
“Maar ik heb het zelf gezien! Hij fladdert met zijn vleugels! Kijk dan!”
En met twee kijken ze de eenhoorn intens aan. Maar deze keer doet hij helemaal niets! Hij staat daar maar wat stijf te staan, boven op de taart.
“Kom, gekkie”, zegt de mama van Michelle, “ik heb nog wel wat werk te doen. Wil je me helpen met de snoepzakjes in te pakken?”
“Nee mama, het is echt waar! Kijk dan!”
Maar de mama van Michelle loopt alweer weg naar de keuken.
Michelle kijkt de eenhoorn verder aan en ziet dan terug dat hij zijn vleugels beweegt.
“Mama! Hij doet het weer!”, roept ze richting de keuken.
“Okee hoor”, roept de mama maar Michelle weet goed genoeg dat ze haar dochter niet gelooft.
“Ok, eenhoorn, ti’s tussen jou en mij. Ons geheimpje.”
En op die woorden maakt de eenhoorn zijn poten van de taartlaag los en vliegt hij op Michelles open hand. Daar schudt hij flink heen en weer en laat zo wat glitterpoeder achter. Michelle kijkt verbaasd naar haar hand en dan weer naar de eenhoorn, die alweer terug op de taart is gaan zitten.
“Wauw! Is dat…voor mij?”, vraagt ze hem lief.
En alweer knipoogt hij naar haar.
Michelle vindt de eenhoorn heel erg lief. Maar plots is ze erg bang. Wat als haar ouders straks de taart gaan aansnijden en dan dus ook de eenhoorn? Hij is gemaakt van suiker en dus ook vast eetbaar! Oh nee, dat mag niet gebeuren!
Zo snel als ze kan grist Michelle de eenhoorn van de taart en loopt ermee naar haar kamer. Daar steekt ze hem in een doosje in een schuif onder haar bureau.
“Zo, hier ben je veilig!”, zegt ze tegen hem.
“Wees maar niet bang, hoor. Ik kom straks terug!”

Even later zit Michelle aan de feesttafel, samen met haar vriendjes en familie.
“Waar is de eenhoorn naartoe?”, vraagt haar mama.
“Oh euh…die heb ik al opgegeten. Hij zag er zo…lekker uit.”, gniffelt Michelle.
“Jij snoepkous”, lacht haar mama en ze geeft haar dochter een natte zoen op haar voorhoofd.

Later, als het hele feestgebeuren achter de rug is en Michelle naar bed moet gaan, neemt ze de eenhoorn weer uit de schuif.
“Blijf jij maar lekker bij mij. Ik word je nieuwe beste vriend!”
En bij een laatste knipoog, valt de eenhoorn in slaap in Michelles handen.