De alien en het vork

De alien en het vork

Grijze rookwolken en opvliegende grassen verraadden de landing van het ruimtetuig. Het stond in het midden van een weiland waar koebeesten verbaasd luid loeiden naar het grijsronde vreemde ding. Het had het uitzicht van een vreemd ei met aan de bovenkant van de schaal één grote schijnwerper.
Doorheen de rookwolken, stapte het wezen voorzichtig naar buiten. Zijn kleine glibberige handjes grepen de deurlijsten van zijn voertuig stevig vast.
Waar was hij beland? Waarom heeft zijn voertuig het begeven vlak na de bocht om de Aarde? Er leek niets stuk te zijn en de brandstoftank was nog helemaal vol met groen slijm.
Met zijn gelige ogen tuurde hij bang in het rond en stapte rond zijn tuig. Hij bestudeerde uiterst nauwkeurig alle vlakken van zijn toestel en kwam bij de grote lichtstraler tot een vreemde ontdekking; er zat een vork vast in de rand van de schaal en het glas van het licht! Hoe in vredesnaam is die daar terecht gekomen?
De alien greep met zijn drievingerige handen het vork vast en probeerde het eruit te trekken. Al leek dat niet zo simpel als hij dacht!
Het ding leek muurvast te zitten - of nu ja eivast dan! Met alle kracht die hij in zich had trok hij en wrong er aan, eerst met één hand en nadien met beiden handen én voeten. Hij hing daar met zijn groene lijfje ondersteboven te bengelen aan een inoxen vorkje dat vast hing aan zijn ruimteschip. Hij kleurde paars en blauwe zweetdruppels dropen op zijn voorhoofd naar beneden. Hij vloekte iets onverstaanbaars in zijn taaltje, ging op het vork zitten en sprong er op en neer op. Maar buiten een 'boing' of geschraap tegen de eierschaal van zijn eigen lange vingernagels, klonk er geen ander bevrijdend geluid. Geen "yes" in het Aliens of een andere onbekende luide kreet. Enkel een vloekend gedans van een alien op een vorkje met verbaasde koeien als publiek in de donkere nacht.
Na een tijdje leek de alien het op te geven en baande zich woest een weg doorheen de weide. Hij stapte op één van de koeien af, wierp zich erop en gebaarde de koe om te gaan stappen. Het arme beest liep wel tien kilometer verder, met hijgende tong uit de mond onder het ritmisch geluid van zwaar geadem.
Ze stopten bij een schuurtje waarvan de deur openstond. De alien stapte van de koe af, bond hem vast aan een boom die er naast stond en ging het houten kotje binnen. Gelukkig voor hem vond hij er heel wat nuttig gereedschap dat hem zou kunnen helpen met het verwijderen van die inoxen schurk. Zagen, hamers, tangen en slijpschijven lagen er gewoon voor het rapen!
Hij nam het allemaal mee en bond het aan de koe vast. Die wist niet waar ze het had en voelde zich vast een chaotische Bob de Bouwer op poten met evenwichtsstoornissen van het zware gewicht dat hij meezeulde. Het was dan ook wel een grappig zicht; een klein groen mannetje op de rug van een immens koebeest met hamers vastgebonden aan zijn staart, een zaag aan zijn oren en tangen rond zijn poten. Gelukkig was de alien zo slim geweest om de slijpschijf zélf vast te houden. Het zou anders best een bloederig boeltje geworden zijn.
Eénmaal terug aangekomen aan het ruimteschip, bevrijdde hij de koe van de zware lasten. Die rende vervolgens heel hard weg, sprong over de omheining van de weide en rende de straat op. Getraumatiseerd voor de rest van haar leven. Hopelijk was de boer die voor haar verantwoordelijk was, aangesloten bij een mutualiteit die psychische dierenkosten terugbetaalt. Het zou anders wel eens het einde van zijn financiële verhaal betekend hebben.
Na opnieuw heel wat getrek en gesleur met het werkgerief aan het vorkje, lukte het de alien uiteindelijk om het rotding los te krijgen. Hij kleefde de scheur die het had achtergelaten in zijn ruimtetuig dicht met zijn genezend mondslijm en bestudeerde het blinkende ding.
'Wat is dit nu weer voor een vreemd aardevoorwerp?", vroeg hij zichzelf af.
Hij maakte er tekeningen mee in de kale stukken aarde van de weide en kamde de koeien hun stugge staarten ermee, welke hij nadien verder versierde met bloemenknopjes die hier en daar in het gras stonden.
Hij prikte zijn ogen er mee uit, stak ze er gelukkig ook netjes terug in en liet het dansen op zijn hand.
Als laatste liet hij het vork marcheren in het gras als een fiere soldaat. De koeien volgen zijn bevelen op en liepen achter hem aan. Ze voerden driloefeningen uit, al pompend tussen modder en springend over elkaar. Het was één gek gedoe.
Toen de alien klaar was met het experimenteren van zijn vreemde vondst, wierp hij het met een harde zwaai weg in de weide. Hij stapte terug in zijn grijze ei, liet het slijm draaien en vloog weer weg naar zijn thuisbasis.
De volgende ochtend aanschouwde de boer met open mond zijn wei. Er was een open cirkel te zien waar het vliegend ei had gestaan met eromheen afgepeigerde koeien met bloemenstaarten. Ze waren doodop van hun harde getrain met hun getande soldaat en lagen op hun zijkanten te bekomen in het gras.
Eén koe stapte nog op de boer af en loeide naar hem als begroeting. Of was het misschien een hulpkreet om dat vork uit zijn oog te halen?