Toevallig had ik net gisteren velletjes onder de nagelriem van mijn rechterduim afgetrokken. Nu kijk ik dus naar een rood uitziende huid met nog andere losse velletjes er om heen. Want hoe hard je ook trekt en scheurt, die velletjes blijven aanwezig. Ze wisselen elkaar af, gaan in elkaar over als een soort transformer.
"De velletjes - transformer". 't Zou zowaar een goede titel zijn voor één of ander goedkoop griezelboek.
Ook onder en rond mijn andere nagelriemen bevinden zich losse velletjes. Ze delen allemaal een verhaal met eenzelfde hoofdpersonage; stress.
Stress in de vorm van spanning die ik voel bij een spannende film. Stress wanneer ik in de wachtzaal bij de dokter denk aan al de dingen die nog moeten gebeuren. Of stress die voortvloeit uit frustratie wanneer je alweer in de file staat op weg naar je werk.
Ik ervaar eigenlijk continue stress. Zelfs met dit nu zo te schrijven, voel ik een spanning zitten hoog in mijn borstkas.
Adem Joke, adem en vertraag. Laat de velletjes niet langer transformeren. Het is tijd voor een titel op een iets kwalitatiever boek.
Creatief schrijven:
Stel een lijstje op van 5 dingen waarvoor jij je nagels gebruikt. En een lijstje met tien dingen waarvoor je je handen gebruikt.
Reactie plaatsen
Reacties