Een onvergetelijke douchebeurt

Je lichaam voelt koud aan, na die lange winterwandeling in januari. De dansende vlammen van de haard hebben hun taak dit keer niet volbracht. Hun doordringende hittestralen hebben je huid niet bereikt. Ook die extra warme trui aandoen, heeft nog maar weinig effect.
De koude is tot in je binnenkant gedrongen. Het bevriest al je vezels en botten van je lijf, waardoor je iedere ademhaling al rillend naar binnen en buiten brengt.
Er zit niets anders op; je moet de douche in! Wetende dat dit is wat je nodig hebt, voer je eerst nog een innerlijke strijd. Want de douche betekent ook eerst nog meer koude, als je daar naakt en kwetsbaar in de badkamer staat.
Korte pijn; kom op!
Ik laat het water alvast even warm worden voor ik me uitkleed. Om dan vlug onder die kletterende sproeier te gaan staan. Eerst vraag ik me nog af wat me in godsnaam heeft bezielt om dit te doen. Het water wordt met moeite lauw en het kippenvel op mijn huid wordt zo mogelijks nog groter. Ik sluit mijn armen om me heen en houd mijn benen gesloten. De weinige warmte die ik nog over heb, mag absoluut niet ontsnappen! Het lijkt haast een kwestie van leven op dood! 
"Onderkoeling in eigen douche." Ik lees de krantenkoppen in mijn hoofd en probeer mijn lichaam nog meer af te sluiten.
Net op tijd komen die bevrijdende, levensreddende warme waterstralen door. Ze spoelen het kippenvel zachtjes weg en laten prikkelende sensaties ontstaan.
Langzaamaan ontdooi ik. Mijn eerdere twijfel verdwijnt en maakt plaats voor intens genot. Heerlijk deugddoend genot voor lichaam én geest. Bij iedere, warme straal dat op mijn huid wordt afgevuurd, worden wolkjes zorgen meegevoerd. Hoopjes gepieker worden opgelost en er wordt ruimte vrijgemaakt in mijn hoofd. Het is ontdooien en ontwaken tezelfdertijd.